Nacht

en als dan plotseling

de nacht

valt

als een tapijt van sneeuw

en toedekt

wat gebleven is

en de duur vervaagt

tot stilte

dan voelt de koude

tot op het bot

lacht geen vogel

geen bloem, geen

wuivend gras

een kraai krast

geritsel, stilte

de koude wind

neemt de plaats in

- reeds lang voor

hem bestemd -

nu grijpt hij zijn kans

geen sterren

geen maan

geen stille tekens hoop

slechts een blauwe schijn

trilt de stilte vast

verharding, ijs

verstening van de ziel

lichaam, hand, oog

verliezen al hun kracht

het is niet de dood

die hier ons wacht -

het is de leegte

en het niets,

een verder dan de

dood -

want die is slechts

een deur, die

zwaaiend openzwiept

en met een zacht

geruis weer

terug in het slot

van het leven.

canandanann 08-09-03